จากคำดูถูกว่าดนตรี มันไร้สาระเป็นนักร้องมันไส้แห้ง

ในภาพลำเพลินกลับมาเยี่ยมโรงเรียนสมัยมัธยมมาไหว้ครูที่เคยพร่ำสอนหลายๆ ท่าน มีโอกาสได้แวะมาเยือนเสมอๆ นึกถึงครั้งหนึ่งที่ลำเพลินเคยกล่าวถึงในวัยเรียน กว่าจะก้าวมาถึงจุดนี้ชีวิตของนักร้องเพลงฮิตดังไปทั่วประเทศและต่างประเทศ "ลำเพลิน" วงศกรณ์ โยวะราช เจ้าของเพลงห่อหมกฮวกเอาไปฝากป้า บทเรียนชีวิตที่ไม่ได้ปูด้วยพรมแดง แต่ฝ่าฟันขวากหนาม แต่มีสิ่งหนึ่งที่จดจำถึงวันนี้ยังไม่เคยลืม คำดูถูกที่ทำให้มีแรงผลัก และอดทนต่อสู้

ข้อความจาก facebook วงศกรณ์ โยวะราช  ลำเพลิน วงศกรณ์ ได้โพสบทความที่จดจำได้ขึ้นใจ   เผยชีวิต กว่าจะเป็นลำเพลิน วงศกรณ์ #ห่อหมกฮวกไปฝากป้า หลายต่อหลายครั้งด้วยวัยกำลังเรียนมัธยมความชื่นชอบในดนตรีและการร้องเพลงทำให้ดูเหมือนว่ากับผู้ใหญ่บางท่าน คิดต่างมุม หลายต่อหลายครั้งที่บอกกล่าวแต่มีครั้งหนึ่งคำพูดที่ลำเพลินจำได้แม่น ..ว่าเธอเรียนไม่จบม.3หรอก ถ้าจบมาเอาเงินเลย อย่างเธอไม่สมควรมานั่งเรียนให้มันรบกวนเพื่อนเขาหรอก ออกไปนั่งเล่นนอกห้องหรือไปเล่นดนตรีของเธอไป บักบ่มีอนาคต  บักเรียนโง่  มึงไปกินหยังมา มึงคือมึนแท้ เขาพากันตั้งใจเรียน มึงคาตะไปหาเล่นดนตรีอยู่นั้น.. ดนตรี มันไร้สาระ มึงสิไปเอาหยังนำมันมากมายไปอยู่ไสกะบ่คือดอกคนจั่งมึงมาเรียนกะบ่มานำหมู่ ไปหาเล่นตะดนตรี ระวังสักมื้อจะบ่มีอนาคตเป็นนักร้องมันไส้แห้ง มึงยังอยากเป็นอยู่ตินักร้องนักดนตรี มันบ่มีอนาคต มึงอย่างมงายหลาย .. 

"ขอบคุณ ทุก แรงผลักดัน..ที่ทำให้ผมมีวันนี้" ลำเพลินโพส
ลำเพลินพิสูจน์ให้เห็นว่า ความสำเร็จไม่จำเป็นต้องประสบความสำเร็จในแบบเดียวกัน หากแต่ทำสิ่งที่ตนรัก สิ่งที่ตนชอบ และทำแบบตั้งใจพัฒนา ความสำเร็จก็ตามมาเช่นกัน หลายต่อหลายครั้งที่ปัญหาถาโถมเข้ามา บางครั้งก็ท้อถอย แต่ก็ได้ใช้คำดูถูกนี้แหละทำให้มีแรงผลักดันสู้ต่อ ลำเพลินไม่เคยถือโทษทุกคำสอนของครูคือความรักความห่วงใยต่อลูกศิษย์ ตรงกันข้ามลำเพลินยิ่งต้องปฎิบัติตนด้วยความมีสติ ไม่ประมาทในทุกๆ ย่างก้าวของชีวิต

โดยพื้นฐานของลำเพลิน ถือเป็นเด็กที่มีควากตัญญููรู้คุณ ทำงานการกุศล งานหาทุนให้กับหน่วยงานหลายๆ หน่วยงาน ทำประจำหากมีเวลาว่างจากงานคอนเสิร์ต หากแฟนเพลงหรือคนติดตามจะทราบดี ลำเพลินไม่เคยลืมตนเป็นคนดังที่ติดดินทำตัวง่ายๆ เจอทักทายหรือขอถ่ายภาพไม่เคยปฏิเสธ แฟนเพลงถึงมากขึ้นทุกวันๆ ดูได้จากยอดติดตามเพจ และเวลาไปแสดงคอนเสิร์ตแฟนเพลงจะมาชมหนาแน่น 





ขอบคุณ วงศกรณ์ โยวะราช